OGŁOSZENIE
W tym tygodniu, tj. w
środę, piątek i sobotę przypadają Suche Dni Wielkiego Postu. Zapraszamy na
modlitwę za kapłanów i Tradycyjną Mszę Świętą do Kaplicy na Koniuchach w sobotę
30.02.2016 r. na godzinę 19:30.
Co to właściwie są Suche Dni?
(Artykuł z portalu PCH24
z dnia 17.02.2016 r. - wywiad z ks.
Marcinem Kostką z Bractwa Kapłańskiego Świętego Piotra)
Są to kwartalne dni postu, skupienia, pokuty. Suche Dni
Przypadają cztery razy w roku. Począwszy od początku roku liturgicznego,
pierwsze zaczynają się w trzecim tygodniu adwentu. Kolejne, rozpoczynają się po
pierwszej niedzieli wielkiego postu. Następnie, w oktawie zesłania ducha
Świętego oraz czwarte suche dni były obchodzone po święcie Podwyższenia Krzyża
Świętego (w mszale św. Jana XXIII). Obejmują one zawsze trzy dni tygodnia:
środę, piątek i sobotę. Są one ściśle związane z męką Jezusa Chrystusa. W środę Judasz zdradzi Zbawiciela, a przywódcy ludu odbyli naradę przeciwko Jezusowi postanawiając go zgładzić. Piątek to dzień ukrzyżowania i śmierci Pana Jezusa. Sobota z kolei to dzień gdy ciało Chrystusowe przebywało w grobie. Czwartek w tradycji chrześcijańskiej to dzień ustanowienia Najświętszej Ofiary i nigdy nie był obchodzony jako dzień pokuty, a jako dzień uwielbienia Boga za dar Eucharystii i kapłaństwa.
środę, piątek i sobotę. Są one ściśle związane z męką Jezusa Chrystusa. W środę Judasz zdradzi Zbawiciela, a przywódcy ludu odbyli naradę przeciwko Jezusowi postanawiając go zgładzić. Piątek to dzień ukrzyżowania i śmierci Pana Jezusa. Sobota z kolei to dzień gdy ciało Chrystusowe przebywało w grobie. Czwartek w tradycji chrześcijańskiej to dzień ustanowienia Najświętszej Ofiary i nigdy nie był obchodzony jako dzień pokuty, a jako dzień uwielbienia Boga za dar Eucharystii i kapłaństwa.
Od jak dawna w Kościele obchodzi się Suche Dni, jaka jest
ich historia?
Suche Dni są jedne z najstarszych obchodów celebrowanych
przez Kościół. Ich historia sięga starożytności chrześcijańskiej. Są starsze
nawet niż sama celebracja czasu adwentu. Natomiast Wiosenne suche dni są
obchodzone od VII wieku. Sam początek suchych dni należy upatrywać w świętach
Starego Przymierza. Celebracja suchych dni miała duże znaczenie. były czasem
zatrzymania się, dniami pokuty, postu.
W jaki sposób obchodzi się Suche Dni?
Ci, którzy dziś chcą żyć Tradycją Kościoła, która jest
skarbnicą, z której rzesze ludzi przez wieki czerpało, muszą się dostosować do
jej wymagań. Suche dni to celebracja środy, piątku i soboty. Są to dni bardzo
mocno związane z kultem Męki Pańskiej. Obchodzimy je jako dni modlitwy
przebłagalnej, dziękczynnej i błagalnej oraz łączymy je z postem ścisłym.
Według Kodeksu Prawa Kanonicznego papieża Benedykta XV z roku 1917, w tych
dniach wolno było spożywać jeden posiłek do syta oraz dwa lekkie, czyli tak jak
to jest obecnie chociażby w środę popielcową. Obowiązywała całkowita
wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych.
O co powinniśmy się modlić w Suche Dni?
Mają trzy cele ogólne: osobisty, czyli uprzytomnienie swojej
ułomności, grzeszności, wzbudzenie poczucia swojego grzechu i pokutowanie za
grzech poprzez podjęcie postu. Cel społeczny jest związany z prośbą do Boga,
aby oddalał klęski żywiołowe, wypadki oraz nieszczęścia od człowieka, od jego
rodziny i całego społeczeństwa. Cel eklezjalny (kościelny) to podejmowanie
postu w intencji całego Kościoła powszechnego, a także kapłanów. Właśnie w
Suche Dni Wrześniowe odbywały się święcenia kapłańskie, co jest tradycją
starożytną.
Każde mają też intencje szczególne. W suche dni adwentowe
modlimy się o życie chrześcijańskie rodzin. Kolejne po uroczystości zesłania
Ducha Świętego były dni modlitw o powołania do służby w Kościele. Natomiast w
Suche Dni Wrześniowe modlimy się za dzieci i młodzież oraz wychowawców.
Wiosenne, obecnie przeżywane, Suche Dni, są modlitwami o ducha pokuty –
wprowadzają wiernych katolickich w przeżywanie Wielkiego Postu. Pierwszym
znakiem wchodzenia w czas Wielkiego Postu była środa popielcowa z postem i
obrzędem posypania głów popiołem, a Suche Dni wprowadzają wiernych w ducha
pokuty.
Czy w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego są obchodzone
Suche Dni?
Po soborze watykańskim II obchody suchych dni w Kościele
uzależniono od decyzji lokalnych ordynariuszy. W ten sposób ta starożytna
tradycja kościelna zanikła. Katolicy związani z klasyczną liturgią rzymska, ale
również wszyscy związani z zreformowanym rytem, powinni korzystać ze skarbnicy
Kościoła dla własnego ubogacenia i uświęcenia. Musimy stawiać sobie poprzeczki,
wymagania, jeżeli chcemy dojść do doskonałości.
Na co zwraca naszą uwagę liturgia Suchych Dni Wielkiego
Postu?
Przede wszystkim ma na celu umocnienie ducha pokuty, który
będzie towarzyszył chrześcijanom przez cały okres Wielkiego Postu. Ma pomóc w
przeżyciu tego czasu w skupieniu i bliskości Pana Boga. Obchód suchych dni
kończył się całonocnym czuwaniem. Pozostałością tej tradycji jest większa
liczba czytań w sobotę Suchych Dni. Lekcje z Ksiąg Starego Testamentu, ksiąg
prorockich, wprowadzają nas w przeżywanie tajemnicy pokuty, nawrócenia,
przemiany, postu, które pomagają człowiekowi stanąć w prawdzie przed Bogiem. Czytania
przypominają nam o przykazaniach, które ludzie mają przestrzegać, lecz je łamią
i odchodzą od Przymierza z Bogiem - dlatego jest potrzebny czas pokuty. Kościół
pokazuje także wierzącym wartość nawrócenia i przemiany stawiając nam przed
oczy odpuszczenie grzechów i uzdrowienie chromego nad sadzawką. W sobotę
natomiast usłyszymy w Ewangelii o przemienieniu Pana Jezusa. Post prowadzi do
przemiany człowieka, do zmiany na lepsze. Jest wyzwaniem i zadaniem dla ludzi
wierzących.
W okresie Wielkiego Postu dużo się mówi o nawróceniu. Czym
jest nawrócenie dla wierzącego?
Niektórzy mówią, że jeżeli już się raz nawrócili, to nie
potrzebują żadnego kolejnego nawrócenia. Każdy kto zna siebie i swoje ludzkie
ułomności i słabości musi szczerze przyznać, stając w prawdzie przed Panem
Bogiem, że ciągle potrzebuje nawrócenia, ciągle potrzebuje poprawy, ponieważ
zawsze jest jakaś skaza, która zostaje. Wada charakteru, jakaś niedoskonałość,
nad którą ciągle trzeba pracować. Okres Wielkiego postu jest takim szczególnym
czasem, który powinien wzmóc w człowieku pragnienie poprawy, nawrócenia i
stania w bliskości Chrystusa.
Okres Wielkiego Postu wprowadza nas w przeżywanie
najważniejszych dla nas, katolików, tajemnic: męki śmierci i zmartwychwstania
Chrystusa. Tu dokonuje się całe misterium zbawienia człowieka. Jeśli popatrzymy
na Rok Miłosierdzia, który obecnie przeżywamy, to musimy przyznać, że tym
bardziej powinniśmy wykorzystać te dary, które Kościół w tym czasie nam daje
dla naszego zbawienia i uświęcenia.
Co należy robić, aby dobrze przeżyć te szczególne dni?
Jeśli ktoś chce dobrze przeżyć nadchodzące Suche Dni
powinien to zrobić w takim duchu, w jakim nam to Tradycja Kościoła Świętego
dyktuje. Czyli w umartwieniu, pokucie, poście. Te akty pobożne pomagają
człowiekowi oderwać się od doczesności, umartwić swoje serce i ciało oraz stanąć
przed obliczem Pana Boga. Postu na zewnątrz nie widać. Tak jak mówi Pan Jezus:
„Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i umyj twarz, aby nie ludziom pokazać,
że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu” (Mt 6, 17-18). Pan Bóg ma
widzieć twój post. To jest wartość okresu pokutnego żeby człowiek w osobistym
kontakcie z Bogiem uzyskał to, co ten okres ma mu dać, czyli przemianę i
nawrócenie, bliskość z Panem Bogiem. Pan Bóg najlepiej zna człowieka którego
sam stworzył z prochu ziemi. Wystarczy, że staniesz przed Ojcem i powiesz:
zgrzeszyłem przeciwko Tobie, nie jestem godzien nazywać się Twoim synem (zob.
Łk 15, 21). To jest istota postu. Człowiek w trakcie postu ma autentycznie
stawać przed Bogiem. Wtedy przychodzi refleksja, że coś jest nie tak, trzeba
coś naprawić, coś zmienić. Każdy kto chce dobrze ten czas suchych dni przeżyć
może przyjąć to, co Tradycja Kościoła mu daje.